Co sprawiło, że kino Polonia stało się tak wyjątkowym miejscem na mapie Wrocławia? Jakie osoby kształtowały kulturę filmową w mieście? Czy małe kina miały szansę przetrwać w dobie multipleksów?
Zapraszamy do wysłuchania rozmowy z Grzegorzem Turzańskim, który razem z mamą – Anną Turzańską, prowadził kino Polonia. To ostatnia rozmowa przed przerwą wakacyjną, więc tym bardziej zachęcamy do zajęcia miejsc przy odbiornikach!
Jakie katastrofy mogły przydarzyć się kierownikowi kina objazdowego? Jakich podstępów trzeba było użyć, żeby wejść na seans od 15 lat? Jakie były momenty przełomowe w technice filmowej?
Pan Sławek Janik to kolejny operator, z którym mieliśmy okazję porozmawiać – jednak pierwszy, który swoją pracę woził z miejsca na miejsce. To osoba, która miała szczęście połączyć pracę z pasją – i to słychać! Sprawdźcie sami.
Jak prowadziło się kino na początku lat 90.? Jaki film wywoływał owacje na stojąco? Jaka publiczność gromadziła się w kinie Światowid?
Naszym dzisiejszym gościem jest Andrzej Barski – kierownik dawnego kina na Sępolnie. Kiniarzem stał się przypadkiem, ale humanistyczna dusza i szczypta przedsiębiorczości pozwoliły rozwinąć Światowida w nowoczesne, ale i przytulne miejsce.
🎧Zapraszamy do słuchania – także w Spotify.
Gdzie we Wrocławiu można było zobaczyć kino rumuńskie, czeskie czy tureckie? W którym kinie przed filmami można było usłyszeć prelekcje? Ile kosztował bilet na seans?
Wracamy do kabiny operatorskiej, by posłuchać historii naszego kolejnego rozmówcy – pana Jacka Śliwiaka, operatora, którego wciąż można spotkać w Dolnośląskim Centrum Filmowym. Będzie o operatorskim rzemiośle, o kinie jako miejscu oraz filmach – tych lepszych i gorszych.
Atmosfera, indywidualność, wspólnota – to słowa, które padają w tej rozmowie wielokrotnie. Bo były to najważniejsze cechy małych kin, które sprawiały, że chciało się je odwiedzać. Pan Jacek Szymański w drugiej części swojej opowieści opisuje swoją drogę przez kina na Śródmieściu. Co zniknęło razem ze starymi kinami? O tym również w tej rozmowie.
Co składało się na atmosferę starych kin? Jak organizowało się wydarzenia filmowe bez telefonu i Internetu? Jak we Wrocławiu rozwijała się edukacja filmowa?
Zapraszamy do wysłuchania rozmowy z panem Jackiem Szymańskim – animatorem kultury filmowej, organizatorem wielu wydarzeń, nauczycielem w Policealnym Studium Animatorów Kultury „SKiBA”. A przede wszystkim dobrym duchem wszystkich naszych działań. Dziś o tym, jak zaczynał swoją działalność filmową, co sprowadziło go z Poznania do Wrocławia, za tydzień więcej o samych kinach Śródmieścia.
Ile kilogramów ważyły rolki z pełnometrażowym filmem? Co mogło się zepsuć w kabinie operatora? Czy ten zawód, wymagający dużo fizycznej siły, wykonywały również kobiety?
Zmieniamy nieco branżę, ale na pewno wciąż krążymy wokół dawnych kin Wrocławia. Naszym kolejnym gościem był pan Zbigniew Hejwosz – z wykształcenia elektryk, który operatorem został trochę przez przypadek. Przez wiele lat pracował w kinie Lalka, później w kinie Warszawa, gdzie już pod szyldem Dolnośląskiego Centrum Filmowego, można go jeszcze spotkać w kabinie.
A do wysłuchania kolejnej rozmowy zapraszamy w czwartek!
Jacy reżyserzy odwiedzili salę kinową na Politechnice? Co było solą kultury filmowej? Kto najbardziej cieszył się z przyjazdów na seminaria filmowe do Polski?
O tym i jeszcze kilku sprawach opowiada Andrzej Solecki w drugiej części rozmowy.
Jakie były początki Dyskusyjnych Klubów Filmowych we Wrocławiu? Kto rozpoczął ten fenomen w mieście? Skąd pozyskiwało się taśmy filmowe?
Zapraszamy do wysłuchania rozmowy z naszym pierwszym gościem – panem Andrzejem Soleckim, założycielem Dyskusyjnego Klubu Filmowego „Politechnika”. Spotkanie niezwykle ciekawe, pełne anegdot i z dużą panoramą historyczną.
Wrocławskie Kinotropy 